به گزارش خبرگزاری حوزه، تحولات اخیر کشور که متأسفانه با ناملایمتی ها و صحنه های زشتی نیز توأم بود، در عین حال فرصت هایی نیز به همراه خود فراهم آورد از این حیث که تلنگری بود به مسئولان و گروه های مرجع جامعه که در نوع ارتباط گیری خود با نسل جدید، به فهم و درک بهتر و بیشتری دست پیدا کند.
البته همان طور که اشاره شد در هفته های گذشته و به بهانه اغتشاشات، متأسفانه اهانت هایی نیز به برخی اقشار جامعه از جمله روحانیون صورت گرفت که در این زمینه نیز به شدت نیازمند تحلیل عمیق و همه جانبه درباره چرایی این مسئله هستیم.
حجت الاسلام حبیب بابایی از جمله روحانیون خوش فکری است که هم در عرصه فعالیت های جهادی و محرومیت زدایی در سطح استان قم فعالیت دارد و هم اهتمام ویژه ای به رسالت طلبگی خود در راستای جهاد تبیین و روشنگری دارد.
آن چه در ادامه می آید مشروح مصاحبه ما با این روحانی جوان و مبلغ جهادی درباره موضوعات و مسایل مطرح شده در صدر این نوشتار است؛
در هفته های اخیر با توجه به اعتراضات صورت گرفته بار دیگر مسأله گفتگو و تقویت ارتباط با نسل جدید و شناخت مطالبات آن ها در جامعه اهمیت یافته است. به نظر شما در این راستا چه کارهایی باید کرد تا این ارتباط و تعامل و فهم مشترک میان نسل جوان و مسئولان صورت گیرد؟
ممنون از سؤال خوب شما. قبل از هر چیز لازم می دانم این را بگویم که ضرورت ارتباط و تعامل نسل جوان با مدیران و مسئولان و همچنین روحانیون و اساتید دانشگاه و ... صرفاً مربوط به چنین ایامی نیست بلکه در همه سال باید این زمینه و بستر آماده باشد که مردم و مسئولان و گروه های مرجع و نخبه جامعه حرف همدیگر را بشنوند و برای تحقق مطالبات به حق، همفکری و هم اندیشی کنند، چرا که همین هم فکری ها می تواند زمینه ساز تصمیم گیری مدیران و حاکمیت شود
از سویی شرایط کنونی هشداری بود به ما که در عرصه های مربوط به امور فرهنگی و تربیتی یک بازنگری دقیقی داشته باشیم و ببینیم که در نظام فرهنگی، آموزشی و رسانه ای خود دچار چه ضعف ها و کمبودهایی هستیم که بخشی از آن را در هفته های اخیر از جمله در سطح دانشگاه ها و کف خیابان مشاهده کردیم.
برای پاسخ به پرسش شما این چیزی که به نظر بنده می رسد این است که اولاً باید شرایط و اقتضائات نسل جدید را به درستی بفهمیم و آن را درک کنیم و ثانیاً هم این که موانع گفت و گوی بی پرده و صمیمانه با جوانان و نوجوانان را از سر راه برداریم.
این گونه به نظر می رسد که در سال های اخیر تا حدودی حضور نوجوانان و جوانان در مساجد و مراکز فرهنگی کمرنگ شده و حال آن که این مراکز می توانند به محل گفتگو و پاسخ به سوالات نسل جدید تبدیل شوند. تحلیل شما در این خصوص چیست!؟
بله واقعیت این است که این مساله وجود دارد و قابل کتمان نیست اما این که به طور کلی بگوییم نسل جدید مثلاً اهل مسجد یا هیئت رفتن نیست را قبول ندارم چرا که شاهد مثال های بسیاری برای نقض این مدعا در ذهنم وجود دارد.
بنده به عنوان کسی که سال هاست در مساجد و هیئات و گروه های جهادی با جوانان و نوجوانان ارتباط دارم معتقد هستم هر جا این حضور کمرنگ بوده، بخشی از دلایل آن به خاطر کم کاری خود ما طلبه ها و روحانیون و مبلغین است، هر چند گاهی نیز متأسفانه زیرساخت های لازم برای حضور تبلیغی و فرهنگی حوزویان در جاهای مختلف از سوی مسئولان و نهادهای ذیربط به درستی فراهم نبوده است.
به هر حال ما همان طور که امام راحل فرمود "مساجد سنگر است، سنگرها را پرکنید" ما باید به دنبال طرح ها و برنامه هایی باشیم که حضور و فعالیت نسل جدید در مساجد پررنگ شود و از سویی به جوان ها و نوجوان ها در مساجد و مراکز دینی و فرهنگی بهای لازم را بدهیم تا آن ها هم با انگیزه بالاتری در این مراکز حضور بهم رسانند و بدین وسیله شاهد رشد و شکوفایی استعدادها و توانایی های آن ها باشیم.
به بهانه اعتراضات اخیر متأسفانه شاهد خشونت هایی علیه برخی طلاب و روحانیون در برخی شهرهای کشور بودیم. اولاً بفرمایید که به نظر شما این بی حرمتی ها ریشه در چه عوامل و مسایلی دارد و ثانیاً هم این که حوزویان در مقابل باید چه رفتاری از خود نشان دهند تا دیگر شاهد این قضایا نباشیم!؟
قبل از هر چیز لازم می دانم که عرض کنم افتخار ما شاگردی در مکتب امام صادق (ع) است و ان شاءالله رفتار و عملکرد و گفتار ما در نهایت مورد رضایت فرزند ایشان آقا بقیة الله الاعظم(عج) قرار بگیرد. این که حالا گاهی توهین هایی صورت می گیرد نیز محدود و منحصر به قضایای اخیر نیست هر چند این هفته ها اهانت ها شکل خشونت بارتری به خود گرفته بود.
به هر حال، روحانیت از دیرباز وظیفه مهم هدایت مردم و تبلیغ آموزه های دینی را برعهده داشته و امروز هم همین وظیفه بر دوش ماست. با این وجود این که برخی از نسل جوان تحت تأثیر القائات رسانه ای دشمن، علیه روحانیت شعار داده و حتی اهانت می کنند را نباید به پای همه نسل جوان نوشت. البته ناگفته نماند که نقش رسانه ها در تغییر باورها و دیدگاه ها را نمی‌توان نادیده گرفت.
از سوی دیگر، باید دانست که مردم ما نسبت به واقعیت زندگی طلاب و روحانیون اطلاعات آن چنانی ندارند و به اشتباه فکر می کنند روحانیون در رفاه بالایی زندگی کرده و حقوق های آن چنانی می گیرند و حال آن که واقعیت زندگی و معیشت طلاب چیزی است که خیلی ها باور نمی کنند، اکثر طلبه ها و روحانیون عملاً زیر خط فقر اعلامی از سوی مسئولان زندگی می کنند.
با این حال برخی ضعف ها و کم کاری ها را هم قبول دارم اما توجه داشته باشید که بیش از ۴۰ سال است که علیه روحانیت چه در داخل کشور و چه خارج سمپاشی می شود و حال آن که روحانیت چه در خدمت به مردم و چه در دفاع از کشور همواره جزو پیشگامان بوده است.
و اما این که چه باید کرد به نظرم در وهله کنونی ما باید نسبت به عملکرد روحانیت آسیب شناسی کنیم و ایرادهای وارده که به حق است را بپذیریم. شاید در برخی قسمت ها آن طور که باید و شاید نتوانستیم نسل جدید را درست بفهمیم و با آن ها ارتباط برقرار کنیم، هر چند که معتقدم در همین زمینه نیز تحلیل ها و نظرات می بایست واقع بینانه باشد نه این که تحت تأثیر برخی مطالب منتشره در فضای مجازی صحبت کنیم.
نکته حائز اهمیت دیگر این که ما باید در فرهنگ سازی و هدایت نسل جدید به دنبال خلاقیت های درست آن هم متناسب با اقتضائات نوین باشیم، ضمن آن که ذائقه های نسل نوین را هم باید بفهمیم و گرنه نخواهیم توانست به اهداف مدنظر در ابعاد فرهنگی و تبلیغی دست پیدا کنیم.
مَخلص کلام آن که هر چند نباید تحت تأثیر برخی القائات ناامیدانه درباره جایگاه روحانیت در جامعه قرار بگیریم اما به شدت معتقدم که باید مراقب باشیم سرمایه اجتماعی مان تضعیف نشود. آن چه مهم است این که ما باید خودمان را نقد کنیم و به خصوص از منظر اخلاقی و سبک زندگی طوری رفتار کنیم که وقتی مردم و جوانان، یک طلبه و روحانی را می بینند بیشتر به مباحث دینی و اخلاقی گرایش پیدا کنند.
